Εσύ τον είδες το θεούλη;

Την ώρα που εγώ διεκπεραίωνα τις υποθέσεις μου,

υπόδειγμα ευσυνειδησίας και οργανωτικότητας,

το παιδάκι που ποτέ δε μεγάλωσε μέσα μου,

αθέατο πίσω από ένα φανταστικό παραβάν

άλλαζε με το δάχτυλό του τις θέσεις των άστρων

και μονολογούσε, ασυνάρτητα παιδικά τραγούδια:

…αχ κουνελάκι, κουνελάκι, ξύλο που θα το φας!…

εσύ τον είδες το θεούλη; …πότε; …ποιος τον έχει δει;… που;…

εγώ τον έχω δει;…πότε; …πότε θα τον δω;…που;…

ποιος είναι;…πότε θα τον δω; …πότε; …πότε θα τον ξαναδώ;…

Μαμά;!!