Πω πω, θυμός!!!
Ξέρω ν’ απαντάω στο θυμό! Δεν είμαι χαζή. Δεν είναι ευχάριστη εμπειρία, βέβαια, και έχω πληγωθεί μερικές φορές από επιθέσεις – δίκαιες και άδικες . Αλλά εκείνο που πονάει πιο πολύ, μη γελιόμαστε, είναι η ψεύτικη καλοσύνη το γλυκερό χαμόγελο, όχι αγάπη μου, δεν πειράζει, εσύ να ‘σαι καλά κι εγώ πάντα θα σ’ αγαπάω….. την ώρα που αιχμηρή η λεπίδα στην γωνία του στόματος λέει: ‘θα μου το πληρώσεις πολύ πιο ακριβά απ’ όσο ονειρεύτηκες ποτέ, κάθαρμα…’
2 Comments:
Θα ήθελα να βρίζω μια μέρα ολόκληρη - και να με βρίζουν - ξέροντας πως το βρίσιμο θα ήταν σαν την ηδονή, ένα δόσιμο/πάρσιμο αμοιβαίο χωρίς φραγμούς, που θα είχε αρχή και τέλος.
Και μετά ΔΕΝ θα έκανα τσιγάρο.
Η αποφασιστικότητα αυτή του τι ΔΕΝ θα έκανες πολύ μ αρέσει!
Δημοσίευση σχολίου
<< Home