14 Ιουνίου 2006

Πω πω, θυμός!!!

Ξέρω ν’ απαντάω στο θυμό! Δεν είμαι χαζή. Δεν είναι ευχάριστη εμπειρία, βέβαια, και έχω πληγωθεί μερικές φορές από επιθέσεις – δίκαιες και άδικες . Αλλά εκείνο που πονάει πιο πολύ, μη γελιόμαστε, είναι η ψεύτικη καλοσύνη το γλυκερό χαμόγελο, όχι αγάπη μου, δεν πειράζει, εσύ να ‘σαι καλά κι εγώ πάντα θα σ’ αγαπάω….. την ώρα που αιχμηρή η λεπίδα στην γωνία του στόματος λέει: ‘θα μου το πληρώσεις πολύ πιο ακριβά απ’ όσο ονειρεύτηκες ποτέ, κάθαρμα…’

Τελικά, ναι, προτιμώ τις βρισιές που προφέρονται!

2 Comments:

Blogger Λύσιππος said...

Θα ήθελα να βρίζω μια μέρα ολόκληρη - και να με βρίζουν - ξέροντας πως το βρίσιμο θα ήταν σαν την ηδονή, ένα δόσιμο/πάρσιμο αμοιβαίο χωρίς φραγμούς, που θα είχε αρχή και τέλος.

Και μετά ΔΕΝ θα έκανα τσιγάρο.

3:37 π.μ.  
Blogger το ασύλληπτο said...

Η αποφασιστικότητα αυτή του τι ΔΕΝ θα έκανες πολύ μ αρέσει!

11:47 μ.μ.  

Δημοσίευση σχολίου

<< Home