Πρόβα νυφικού

Η φίλη μου μέσα στο άσπρο της νυφικό.

Της πάει αυτό το κόψιμο στο λαιμό, θέλει λίγο μάζεμα στη μέση. Στέκομαι και την καμαρώνω.

Απομακρύνομαι , βγαίνω στο μπαλκόνι να κάνω τσιγάρο.

Μια φωλιά χελιδονιών σκαλωμένη στο γείσο.

Άδεια.

Συναντήσεις πρόσκαιρες

κι αποχωρισμοί αιώνιοι.

Η απουσία, δάκρυα κλειδωμένα μέσα στο κενό.

Τσιγάρα, αλκοόλ, πιστωτικές κάρτες,

με τι να το γεμίσεις… πώς να το γεμίσεις ένα τέτοιο κενό;

Μόνο, σε παρακαλώ, αν μπορείς, σταμάτα μια στιγμή να το πολεμάς και ρίξ’ του μια ματιά συμπόνιας.

Δεν έφταιγε αυτό,

ούτε και συ…