Να ξέραμε τι μας περιμένει...

Σάββατο 3-3-2007

Ημέρα Ρωμαϊκής Ακολασίας:

Το μεσημέρι που ξύπνησα, κάτι μου ‘ρθε να βγω και ν’ αγοράσω κάτι προκλητικό. Με το που γύρισα, γέμισα τη μπανιέρα άρωμα σανταλόξυλο κι έβαλα Μαυροδάφνη.

Άλλαζα ρούχα μπρος στον καθρέφτη κι ερωτευόμουν τις μικρές ρωγμές στο λαιμό και τις φλεβίτσες των χεριών –χρυσός σταυρός, χαρακωμένος στο χώρισμα του στήθους, τσιγάρα ακατάπαυστα, βαριά, βερνίκι ασημί σαν τη λεπίδα μαχαιριού κι όποιος αντέχει στην Ηδονή…τον πρώτο λίθο βαλέτω.

Για τους υπόλοιπους, μια ωδή στην Αγία Ρουτίνα είναι αρκετή, καφές, εφημερίδες, το ταίρι τους με τις πιτζάμες, ανάταση στα γκολ της ομαδάρας το απόγευμα…

Έκλειψη Σελήνης απόψε…

Στους Ιχθείς – η τρέλα με το Θεό, χεράκι χεράκι περιδιαβαίνουν το στερέωμα…

Κι ας είναι κι ο Ουρανός εκεί, που δεν καταλαβαίνει από μισόλογα και υπολογισμούς!

Να ξέραμε τι μας περιμένει, αλήθεια!!!