Τις νύχτες...

Και ψες το βράδυ, στους μυστικούς σου κήπους περιπλανιόμουνα. Σκοτάδι μαγικό, νερά ακούγονται, αγάλματα γυαλίζουν στο φεγγαρόφωτο, αρώματα ανάκατα, φύλλα στο πρόσωπό μου αργοσαλεύουν ηδονικά

–α, καλό μου, τι υλικά ν’ ανακατεύεις άραγε στο εργαστήρι σου τις νύχτες που μένεις ξάγρυπνος, για να μου στέλνεις τέτοια κύματα, τέτοια σαγήνη, τέτοια όνειρα…