Εξομολόγηση -ας ειναι κι ερωτική....

Απόψε είναι βραδιά πένθιμη / δεν είχα προφτάσει να κλάψω γι’ αυτά που βρήκα σ’ ένα βράδυ και τα έχασα. Μέσα στη νύχτα κρύβονται θησαυροί απρόσμενοι, ανεξερεύνητοι, ανέφικτοι όσο κι απτοί κι όμως ξεχνάω τα μάτια του / ένα ολόκληρο βράδυ κοίταζαν μόνον εμένα και η νύχτα είχε πλημμυρίσει σκοτεινές αστραπές, λάμψεις πιο μαύρες κι απ’ το σκοτάδι. Ήμουν ανυπεράσπιστη, με τα μαλλιά κοντά σαν δεκατεσσάρων χρονών «εγώ είμαι φετιχίστρια» του είπα… «φαίνεται απ’ τα μάτια σου» μου είπε και ‘γω κοίταζα κάτω για να γλιτώσω απ’ τις μαύρες αστραπές!!

Η ζωή κάποιες φορές γίνεται τόσο συναρπαστική που δεν ξέρω τι συνέχεια και κυρίως τι τέλος να της δώσω. Έτσι, τις αφήνω, μισοτελειωμένες, αιωρούμενες ιστορίες στον αέρα του απογεύματος όταν όλα παίρνουν την υφή αυτού που σε λίγο θα τελειώσει, όμορφα και λίγο σπαραχτικά!!