Όλα αυτά τα λόγια κλειδωμένα στη σιωπή!

Τα πιο γλυκά, αληθινά, δικά μας λόγια, κλειδωμένα στη σιωπή! Κι έφυγες, ενώ τα μάτια σου ήταν κόκκινα, έφυγες σαν κύριος, δεν καταδέχεσαι εσύ να ζητιανέψεις, ΕΣΥ που κάποτε ήσουν ΒΑΣΙΛΙΑΣ….κι όμως, ακόμα είσαι μωρό μου, δεν ξέρω αν θα μπορούσες ποτέ εσύ να μην είσαι….

Υ.Γ. Και μην ακούς τι λέω: έτσι σε ήθελα να είσαι!!!

Επιστημονικές έρευνες

Ξέρω ότι τη ζωή μου την έχω πληρώσει πολύ ακριβά…

Πολλά χρόνια, πολλά αισθήματα, πολλά δάκρυα, πολλά βράδια που ήταν τα τελευταία…

Ναι, τη ζωή μου πάνω σ’ αυτόν τον πλανήτη την έχω πληρώσει πολύ ακριβά, καλοί μου συνοδοιπόροι… και ταξίδεψα σ’ ένα τέτοιο βάθος, που τα σπλάχνα μου δονούνται μέχρι μέσα, κάτω απ’ τον αφαλό όταν το συλλογιέμαι.

Άραγε, τόσος πόνος, γιατί; Όλα καλά, όμως ο πόνος στην ανθρώπινη ζωή, ποιο ρόλο άραγε καλείται για να παίξει; Ποιος τον επινόησε, πότε και γιατί;

Ε; …καλοί μου επιστήμονες;

Κραταιά ως θάνατος αγάπη...

Άφωνη, νηστική, άβαφη, πλήθος τ αποτσίγαρα και τα μαχαίρια πάνω απ’ την καρδιά να διασταυρώνονται,

λεπίδες δάκρυα ‘…ότι κραταιά ως θάνατος αγάπη,

σκληρός ως Άδης…’

προσκυνώ

Η συμβουλή της ημέρας

Και να το ξέρεις, μωρό μου, ο πιο γενναίος

πεθαίνει στο τέλος μόνος.

Γιατί οι άνθρωποι είναι ταξίδια...

Οι άνθρωποι είναι ταξίδια!

Δε θέλω να μείνω μπροστά στις διαφημιστικές αφίσες των πρακτορείων!

Να ξέραμε τι μας περιμένει...

Σάββατο 3-3-2007

Ημέρα Ρωμαϊκής Ακολασίας:

Το μεσημέρι που ξύπνησα, κάτι μου ‘ρθε να βγω και ν’ αγοράσω κάτι προκλητικό. Με το που γύρισα, γέμισα τη μπανιέρα άρωμα σανταλόξυλο κι έβαλα Μαυροδάφνη.

Άλλαζα ρούχα μπρος στον καθρέφτη κι ερωτευόμουν τις μικρές ρωγμές στο λαιμό και τις φλεβίτσες των χεριών –χρυσός σταυρός, χαρακωμένος στο χώρισμα του στήθους, τσιγάρα ακατάπαυστα, βαριά, βερνίκι ασημί σαν τη λεπίδα μαχαιριού κι όποιος αντέχει στην Ηδονή…τον πρώτο λίθο βαλέτω.

Για τους υπόλοιπους, μια ωδή στην Αγία Ρουτίνα είναι αρκετή, καφές, εφημερίδες, το ταίρι τους με τις πιτζάμες, ανάταση στα γκολ της ομαδάρας το απόγευμα…

Έκλειψη Σελήνης απόψε…

Στους Ιχθείς – η τρέλα με το Θεό, χεράκι χεράκι περιδιαβαίνουν το στερέωμα…

Κι ας είναι κι ο Ουρανός εκεί, που δεν καταλαβαίνει από μισόλογα και υπολογισμούς!

Να ξέραμε τι μας περιμένει, αλήθεια!!!