26 Σεπτεμβρίου 2008

Κι ένα σχόλιο λίγο πολιτικό…

Δεν μου αρέσει τελικά ο θεσμός των blog. Πολύ λαϊκίστικος θεσμός. Όπως το youtube και το σπιτικό πορνό που κατακλύζει τις οθόνες του διαδικτύου. Ο καθένας ξερνάει την καθημερινότητα που δεν αντέχει ή που νομίζει ότι αξίζει να καταγραφεί.
Αυτός ο πληθωρισμός των πληροφοριών θα αμβλύνει, την αισθητική μας, θα αμαυρώσει σιγά σιγά το κριτήριο μας. Όταν ο καθένας έχει την άνεση να πει αυτό ακριβώς που του έρχεται, ανώνυμα, χωρίς να νοιαστεί για το ποιος θα το διαβάσει κι αν θα του αρέσει…γιατί να κουραστεί να το ρετουσάρει, να το κάνει όμορφο, να το κάνει εύπεπτο ή ευδιάκριτο; Αυτός ο λαϊκισμός θα διαμορφώσει στο μέλλον την κουλτούρα και το πολιτιστικό δυναμικό μας. Ποιος Παπαδιαμάντης θα έγραφε γι’ αυτήν την πολιτισμική σήψη. Κι άντε και να έγραφε…ποιος θα τον ανακάλυπτε; Δυστυχώς ο πολιτισμός μας αυξάνει κατά πλάτος αλλά συρρικνούται κατά μήκος.
Άντε, καλή πορεία σύντροφε και… καλή αντάμωση στον πλανήτη των πιθήκων.

7 Comments:

Blogger ce_ said...

Ως προς τι αυτή η απαισιοδοξία;!
Ένας καινούριος τρόπος έκφρασης είναι κι αυτός. Γιατί όχι, λοιπόν. Διαμάντια και στάχτες πάντα υπήρχανε. Το ψηφιακό κείμενο έχει αμεσότητα, αυθορμητισμό ...

(δες, αν θες http://ce-2.blogspot.com/2008/02/digital-text.html)

2:51 μ.μ.  
Blogger το ασύλληπτο said...

Η απαισιοδοξία είναι λίγο σαν το φόβο. Φυλάει τα έρμα...
Και η αυτοκριτική δεν είναι το σπορ στο οποίο διαπρέψαμε ποτέ ως έθνος.

Όσο για το μέσον, είναι υπέροχο. Τι θα μεταφέρει είναι το πρόβλημα...

5:05 μ.μ.  
Blogger ce_ said...

Θα μεταφέρει, προφανώς, την εποχή μας.
Προτιμώ να γνωρίζω τους φόβους μου και να τους αγαπώ. Τότε κι εκείνοι τί θα κάνουν; θα με ανεχτούν.
Δε γουστάρω τα έρμα, τα φυλαγμένα, τα σκιαγμένα.

Ευχαριστώ για τη συνομιλία.

10:53 π.μ.  
Blogger Fackatos said...

Είναι κάποια πράγματα που απλά τα θεωρώ τόσο "ουδέν σχόλιο".

Ως καινούργιος στον φλογερό έρωτα περι blog, διαπιστώνω πως σε μαζικό και συλλογικό επίπεδο, απλά κάνω μία ανάγνωση της Καθημερινής Κυριακής.

Πως είναι οι κλασσικοί χριστιανοί που συναντιούται την Κυριακοί για να θυμιυθούνε τι εστί αερολογία; Κάπως έτσι.

Όμως, έτσι μου αρέσει να είναι και η ζωή μου. Συνέχεια μέσα σε μία άνιση μάχη που θα πρέπει να ψάχνω διαρκώς για διαμάντια και μαύρες πεταλούδες.

4:31 μ.μ.  
Blogger το ασύλληπτο said...

Καλώς όρισες στον "φλογερό έρωτα περί blog". Όμως, ουδέν σχόλιο; Δεν είναι κι αυτό μια από τις ομορφιές του blogging; Όπως και το teasing, η ανάγκη να τραβάς που και που το σκοινί, μπας και δεις τι κρύβεται πίσω από την αυλαία...

5:11 μ.μ.  
Blogger Fackatos said...

Ομορφιά δεν θα τα έλεγα. Αναγκαία σάτυρα, τότε ναι.

Πάντως βρήκα πολύ εύτοχη την περιγραφή σου περί teasing.

Θυμήθηκα τον παλιό μου εαυτό, που με τα σαδιστικά παιχνίδια του μυαλού του σε αυτούς που το άξιζουν, επιδίωκε πάντοτε να μάθει μία καινούργια μάσκα/πτυχή της ανθρώπινης φύσης.

Μα με τα χρόνια το παιχνίδι κατέληξε, χιλιοεπιπωμένο και χιλιοβιομένο και εν τέλει έγινε ανιαρό.

Καλύτερα να διαβάζεις τους τρελούς, παρά να σε διαβάζουνε οι λογικοί εσένα.

6:13 μ.μ.  
Anonymous Himmler said...

Αυτό το άνοιγμα,σε διαδικτυακό αλλά και πραγματικό κόσμο όπου ο καθένας μας ελεύθερα και αγόγγυστα αμολάει τον ψυχισμό ή τη μαλακία του είναι απότοκο του ακριβώς εκδημοκρατισμού των δυτικών κοινωνιών,στο "νέο" φάσμα της μαζικής δημοκρατίας.Δεν πρόκειται περί σήψης,σηψαιμίας και άλλων ασθενειών που επικαλούνταν ανέκαθεν οι σοβαροφανείς/απόλυτοι άνθρωποι αρχών.Είναι το απότοκο των προθέσεων καταδυναστευμένων από αιώνια ανθρώπων τον τελευταίο αιώνα,όπου μετά από μακρύ και δύσκολο αγώνα,με πολλές νίκες αλλά και απώλειες,κατάφεραν να κατακτήσουν κάτι που πριν από έναν αιώνα φάνταζε λίγο-πολύ κάτι σαν τέλος του κόσμου:την αποκαθήλωση ειδώλων.Εν προκειμένω,με αυτή την "απελευθέρωση" της ελευθεροτυπίας,αναδεικνύεται το πόσο υπερκεράστηκε μέσα στο χρόνο η πρακτική σημασία της αυθεντίας,καθώς μύρια μυγών κι ανθρώπων ακολουθούν εν χορώ το αμίμητο "μέχρι και η μαγείρισσα θα κυβερνήσει" μέσα από μια σωρία μέσων που προσφέρονται απο επίδειξη έως ψυχοθεραπεία και πάλι πίσω.Θα πεις,όπως και αυτό το thread που ανέβασες πως ότι κι αν γραφεί θα είναι,όπως ακριβώς το λες "πιο εύπεπτο".Εγώ θα το πω κάπως αλλιώς.Μέσα στον συρφετό πληροφοριών και λέξεων,θραυσμάτων προσωπικών και συλλογικών βίων,απογυμνώνεται κάθε λέξη από το περιεχόμενό της,ατέρμονα επαναλαμβανόμενη,στροβιλιζόμενη,και ξεχειλωμένη,μέχρι μετά από κάποιο σημείο να έχει πλήρως αντικατασταθεί με το νόημα ή την αντιστοιχία που της προσδίδει το εκάστοτε μέσο,όντας πια ισχυρότερο από την ίδια και από κάθε βάρος που φέρει και θα φέρει,μέχρι να καταλήξει στο τέλος να μη σημαίνει τίποτα.Μάλιστα,επειδή η καταστροφή των εννοιών*που φυσικά είναι μέρος της αποκαθήλωσης των ειδώλων*δεν δεν είναι φαινόμενο του 2008/9,ήδη έχει φτάσει ο ανθρώπινος ψυχισμός,ο οποίος απεγνωσμένα ψάχνει κάποια αναγνώριση και ταυτίση μέσα στο πλήθος που τον φθείρει και τον απομονώνει,σε μητροπόλεις και μη,να διατυπώνεται και να εκφράζεται μόνο με τις ακραιότερες των επιδείξεων,φωνάζοντας δηλαδή την ταυτότητα του όσο γίνεται δυνατότερα,πάντα φυσικά με μια εικόνα,καθώς αυτό είναι το μέσο της εποχής,η οποία εικόνα μονο/δισ/τρισδιάστατη όπως είναι,με τον πεπερασμένο της χαρακτήρα αποτελεί πια τη μοναδική ριζική ουσία του πράγματος.Η μαζική κοινωνία κινείται πλέον με στερεότυπα του κλασσικού,του ακραίου,του συντηρητικού,των οποίων βέβαια και οι σημασίες μεταλλάχτηκαν με το χρόνο.Έτσι,απλά και ωραία διάβαζε διάβαζε για τη μαλακία του καθενός χάνεις λίγο τη μπάλα,καιόμενος από την αξίωση της ακρίβειας όταν διαβάζεις κάτι που λέει ότι είναι ακριβές,από το συναίσθημα κάποιου που κραυγάζει ότι είναι συναισθηματίας και πάει λέγοντας.Όχι πως είναι κακό να διαβάζεις,αλλά σόρρυ παίδες και η ελευθεροτυπία καλή ειναι.

10:20 π.μ.  

Δημοσίευση σχολίου

<< Home