Εις μνήμην...

Μερικές φορές μου λείπεις, ναι, ακόμα και τώρα, τόσα χρόνια μετά…

Η απουσία σου, ριπές που ξεσκίζουν το σκοτάδι, πληγώνουν τη σιωπή, μαστιγώνουν το οδόστρωμα κάτω απ’ τα μουσκεμένα φώτα. Κι οι άγγελοι φτεροκοπάνε άτσαλα, με πληγωμένες τις φτερούγες.

Ακόμα βρίσκω, καμιά φορά, ματωμένα φτερά στην πόρτα μου το πρωί...