Υπαρξιακό άγχος; Τι συμβουλεύετε dr. Freud;

26 Γενάρη του 2007.

Όπως θα καταλάβατε, αγαπητοί μου φίλοι, το ασύλληπτο περνάει –πάλι!!!- μια υπαρξιακή κρίση. Ποια είμαι, που πάω, γατί σας τα γράφω όλα αυτά που σκέφτομαι και ποιόν, στο κάτω κάτω, αφορούν; Στο τσακ είμαι να καταργήσω αυτό το blog κι αν δεν το ‘χω κάνει ακόμα είναι που δεν ξέρω τις νόμιμες διαδικασίες …. Και ταξιδεύουν, προσωπικές στιγμές κι ασύλληπτα στιγμιότυπα στο διαδίκτυο, στο σύμπαν, στ’ αστέρια…Μόνο γι’ αυτό το ταξίδι γράφω ακόμα κι αυτά που είπα για βαρεμάρα κι υπαρξιακά αδιέξοδα, μη μασάτε, ναρκισσιστικές μπούρδες είναι όλα, ενός εγωκεντρικού μυαλού .

Τώρα που αυτομαστιγώθηκα, νιώθω λίγο καλύτερα. Κατά βάθος, το αγαπάω αυτό το blog κι ας μη φαίνεται, όπως ένα παιδί ανάπηρο που το ΄χεις βάλει στο Ίδρυμα κι όταν σε βολεύει, το επισκέπτεσαι! Εκπλήσεσαι με τα ασήμαντα κατορθώματά του, γελάς, το παίρνεις αγκαλιά…όμως, είναι ο πόνος του πεπερασμένου που σε ξυπνάει τα βράδια κι ανάβεις τσιγάρο, την ώρα που όλη η φύση ησυχάζει…την ώρα που δεν είναι ‘κει κανείς για να τον δει….