16 Ιουλίου 2008

Αυτές τις μέρες, δεν έγραφα…

Αυτές τις μέρες …

διέσχισα μιαν ολόκληρη έρημο και πουθενά δεν βρήκα τ’ αρχαία παλίμψηστα γλυπτά, το χωμάτινο δάκρυ στην κόγχη του ματιού στερεωμένο

μες στους αιώνες να γυαλίζει.

Αυτές τις μέρες…

διέτρεξα όλα τα νερά, απ’ την λεπτή, λεπτότατη πηγή μέχρι πέρα, των ωκεανών τα βάθη, όλων των ειδών τα ύδατα, στην κοινή μοριακή δομή τους το μυστικό να συλλαβίσω

που τόσο επικίνδυνα τα καθιστά.

Αυτές τις μέρες…

την άκρη του ορίζοντα, ψηλαφητά ακούμπησα κι ανατίναξα τους ουρανούς σαν σεντόνι που μοναχό του αναδιπλώνεται και πάλλεται και πάει

τον κόσμο να σκεπάσει.

Αυτές τις μέρες…

μες στη φωτιά ταξίδεψα, στο πύρινό της βάθος, στο κέντρο του φωτός αναζητώντας

την πιο μεγάλη νύχτα.

Αυτές τις μέρες, δεν έγραφα…