16 Μαΐου 2007

fuckyoufuckyoufuckyoufuc


Θέλω να γράψω ένα σχόλιο βρώμικο, ένα στιχάκι υβριστικό, έναν λίβελο για όλους αυτούς που, με εντιμότητα, συνέπεια και σθένος, ασπάζονται ιδανικά, υπερασπίζονται αξίες, υπηρετούν, με παιδική σχεδόν αφέλεια, το ανυπέρβλητο δώρο της ζωής….

Γιατί; Είναι η kinky πλευρά μου που το θέλει, το, κρυμμένο στη σκιά, δεύτερο πρόσωπο του Ιανού, οι μιαρές μικρές ώρες μιας άρρωστης υπερδιέγερσης, το πρώτο φως του πρωινού που μόνον συμφορές προλέγει.

Είναι ο θάνατος μες στη ζωή

ο πιο ασίγαστος

ο πιο δυνατός

ο πιο παθιασμένος εραστής της,

αυτός που ποτέ δεν θα την εγκαταλείψει, ποτέ δεν θα παραιτηθεί, πάντα αυτός στο τέλος θα την αγκαλιάζει σφιχτά κι απόλυτα και στέρεα και κρύα

ο αδιαφιλονίκητος νικητής

πάντα αυτός

πάντα στο τέλος

ο ίδιος πάντα στο τέλος νικητής

της παρτίδας.

Βλέπετε λοιπόν, είναι η kinky πλευρά μου που το θέλει: να χλευάσει τα θεία, να φτύσει τους βωμούς, να τσαλαπατήσει σημαίες, να εξοργίσει τους θεούς, να πετάξουν τα ζάρια στο έρεβος, ν’ αναποδογυρίσουν την παρτίδα, να διακοπεί το παιχνίδι – τέτοιο παιχνίδι, πάντα εσύ να τα φυλάς κι εκείνο να σου κρύβεται…